img: Proserpine (دانته گابریل روستی، 1874)
وبلاگ COCAP: ذهن کودکان در خط آتش
تولید مثل با کمک پزشکی و مادر شدن به تنهایی در طول همه گیری
نویسنده: کیتی بوگلیاتو
از زمان توسعه فناوری تولیدمثل مصنوعی (ART) در دهه 1980، پیشرفت در حوزه زیست پزشکی امکان درک بهتر و مراقبت بهتر از علل بیولوژیکی ناباروری را فراهم کرده است.
ما امروزه تشخیص می دهیم که مسیر میل به مادری چند عاملی است. این از سال های اول زندگی دختر کوچک سرچشمه می گیرد و یک مسیر رشدی طولانی است که در فرآیندهای عمیق درونی روانی لنگر انداخته است. اینها شامل پردازش بازنمایی از روابط درونی شیء با چهره‌های والدین و همچنین بازنمایی‌های بدنی اولیه زنانه است که به‌صورت خیال‌انگیز نمایش داده می‌شوند (J. Sandler & AM. Sandler, 1998) و با فرآیندهای بیناذهانی و الگوهای رابطه‌ای با چهره‌های والدین و محیط پرورش. (T. Benedek، 1959؛ R. Balsam، 2012). عوامل بیولوژیکی مانند سن و چرخه هورمونی و همچنین تجربیات زندگی زن و عناصر اجتماعی-فرهنگی نیز از عوامل تأثیرگذار هستند (D. Pines, 1993).
برای چندین دهه، زنان مجرد برای انجام پروژه مادری خود به کمک ART متوسل شده اند. هر زن یک داستان زندگی منحصر به فرد و مسیر روانی-جنسی زیربنای درخواست خود دارد، مانند فشار «ساعت باروری» که به عنوان یک اورژانس بیولوژیکی زنانه احساس می شود. این شامل تمام تعارضات درون روانی و اثرات فشار در دشواری برقراری یک رابطه پایدار با شریک زندگی، یا به عبارت دیگر ابراز تمایل به بارداری، به دنیا آوردن و بزرگ کردن کودک به تنهایی و جدا کردن آن از روانی-جنسی و آرزوی رابطه با یک شریک، و یا مرتبط به دلایل محیطی و فرهنگی، ... و لیست کامل نیست! در واقع، دلایل حاملگی می تواند به همان اندازه «کم یا متعدد، برای زنی که تنها مادر است مشابه یا متفاوت باشد» (MK O'Neil, 2022).
در مرکز باروری با کمک پزشکی که من در آن کار می کنم، همکارانم و خودم با هر زنی که به تنهایی درخواست مادری داشته باشد، با یا بدون دلیل ناباروری، ملاقات می کنیم. این جلسات می توانند منحصر به فرد باشند یا در طول زمان تکرار شوند. آنها این فرصت را به زن می دهند تا پروژه والدینی خود را باز کند که او را به انتخاب مسیر باروری با کمک پزشکی و داشتن یک عملکرد پیشگیرانه سوق داد. آنها میدانی برای تحقیقات روانی- پویا باز می کنند و ایده ای از کیفیت روابط اطراف زن (خانواده / دوستان / یا تنهایی) ارائه می دهند.
همه‌گیری SARS-CoV-2 با افزودن رویه‌های بهداشتی جدید به مسیر پیچیده پزشکی، فرآیندهای در حال انجام در ART را تحت تأثیر قرار داده است. این می تواند اضطراب موجود را تشدید کند، اما در تمام زنانی که این تجربه را تجربه می کنند، متفاوت است. قوانین بیمارستانی که بیماران را از همراهی با شخص دیگری منع می‌کند، بر مسیر حرکت مادر انفرادی آینده تأثیر می‌گذارد و حمایت از یک فرد مهم خارجی (مادر، خواهر و برادر، دوست، …) را ممنوع می‌کند. این فاصله بهداشتی تحمیلی، مادر انفرادی احتمالی را به منابع نمادین روانی خود از بازنمایی های مادر و پدر و توانایی «به یا عدم تکیه بر مادر درونی شده» بازمی گرداند. یکی از نتایج قابل مشاهده این منبع روانی، توانایی او برای «تکیه کردن یا عدم تکیه کردن» به محیط نزدیکش است.
در این شرایط جدید عدم اطمینان و فاصله گذاری اجتماعی، جایگاهی که در پروژه مادری به خطر همه گیر داده شده است، جایگاه مهم جدیدی را به خود اختصاص می دهد. ارتباط بین انگیزه های آگاهانه و ناخودآگاه پروژه زایمان آنها اهمیت فزاینده انکار خطر کووید را برجسته می کند. در واقع، حتی اگر این زنان، (و نه تنها زنانی که در پروژه مادر شدن به تنهایی مشارکت دارند)، خطر واقعی این همه گیری را تشخیص دهند، بسیاری از آنها بیشتر از زنان دیگر امید خود را برای موفقیت در مادر شدن به تنهایی و به دنیا آوردن ابراز داشتند. یک نوزاد سالم گاهی اوقات بدون توجه به خطرات و عواقب یک تأثیر عفونی نهایی بر خود، بارداری و/یا محیط اطرافشان.
این خطر واقعی به‌عنوان «مداخله‌ای واقعی» در میل آنها به مادری، آگاهانه احساس نمی‌شد و از نظر عاطفی در فاصله‌ای قرار گرفت و ناخودآگاه با مکانیسم دفاعی «انکار سازگارانه سالم» درمان شد، که باید از انکار روان‌پریشی بیرونی متمایز شود. واقعیت کارکرد این مکانیسم دفاعی انکار، حفظ فاصله معینی از طوفان عاطفی است که با کار روانی شدید همراه با این تجربه زندگی منحصر به فرد دوره پری ناتال مرتبط است. این دفاع معتدل می‌تواند به زن اجازه دهد تا انواع احساسات، خیال‌پردازی‌ها و ادراکات دوسوگرا را که از تغییرات بدنی و بازنمایی‌های روانی بدنی آنها سرچشمه می‌گیرد، در سطح ناخودآگاه و پیش‌آگاه نگه دارد. این موضوعات با الگوهای مختلف روابط مادر و دختر (درون روانی و بین الاذهانی) و بازنمایی درونی آنها از نوزاد خیالی بیان می شود.
چگونه می توانیم کارکرد انکار را - در مورد خطر واقعی همه گیری و واقعیت خطر مرگ - و رابطه آن با میل به مادر شدن در این دوره چالش برانگیز عدم اطمینان درک کنیم؟ و مسائل اقتصادی این مکانیسم دفاعی با نوسانات صمیمی آن بین یک روی سکه، فانتزی امیدبخش باردار شدن و به دنیا آمدن فرزند سالم - انگیزه زندگی و فانتزی معطوف به جان دادن - و روی دیگر آن چه خواهد بود. سکه مرگ رانده و خیالات مرگ را در سایه نگه می دارد؟
در پی این پرسش‌ها، آیا میتوانیم فانتزی‌های ناخودآگاه میل به تنهایی مادر شدن در طول همه‌گیری را بشناسیم و در گوش دادن به آن بگنجانیم، موقعیتی که زن اتخاذ می‌کند؟ چنین موضعی می تواند مربوط به مبارزه روانی برای دفاع از خود در برابر عدم قطعیت های زندگی باشد که این روزها به ویژه در معرض آزمایش قرار می گیرند و بر انکار خویانه ای که هر زن در هنگام بررسی بارداری تجربه می کند، می افزاید.
تعریف معاصر انکار (B. Penot, 2003, G. Vaillant, 1992) با توصیف تأثیر این مکانیسم دفاعی بر کارکردهای ظرفیت ایگو برای بازنمایی و درک واقعیت از طریق "آزمون واقعیت" به ما کمک می کند تا بهتر درک کنیم و پیامد مضاعف این مکانیسم را بر روی ایگو شرح دهید. اولین پیامد تأثیر «تار» بر بازنمایی‌های روانی درونی است، و دوم «تار» ادراکات ذهنی از واقعیت بیرونی با تغییر در ظرفیت درک درستی فرآیندهای ادراک است.
انکار می تواند به کمک ایگو بیاید تا به کاهش عذاب های اضطرابی کمک کند، اما در نهایت، انکار می تواند آسیب شناسی نیز شود.
علیرغم تنوع در رویدادهای زندگی و عوامل روانی-دینامیک، یکی از عوامل مشترکی که میتوانیم در زمان‌های همه‌گیری در خط آتش پیدا کنیم این است که انکار زمانی مداخله می‌کند که ایگو با لحظاتی از شدت عاطفی دردناک و تکانه‌های متضاد مواجه می‌شود. بنابراین در این لحظه است که انکار به کمک ایگو می آید، که می تواند به فرد کمک کند تا از این زمان عاطفی عبور کند، اما زمانی که خطر خطر واقعی است، می تواند آسیب شناسی شود. بنابراین مهم است که نه تنها از پتانسیل‌ها و منابع زنانی که به تنهایی مادر می‌شوند، آگاه باشیم، بلکه از نیازهای خاص آنها نیز آگاه باشیم که به ناچار هنگام تلاش برای بهتر کردن آینده خود و فرزندشان آشکار می‌شوند.
کتاب شناسی
بالسام، آر (2012)، بدن زنان در روانکاوی، راتلج.
Benedek, T. (1959)، والدین به عنوان مرحله رشد - سهمی در نظریه لیبیدو، J.Amer.Psychoanal.Assn.، (7):389-417.
اونیل، MK (2022)، مادری تنها. درخواستی برای فرصت، انتشارات ققنوس.
Penot B. Figures du Déni، 2003. نسخه PDF Ed Eres، 2012.
Pines، D. (1993)، استفاده ناخودآگاه یک زن از بدنش. راتلج. لندن و نیویورک، 2010.
سندلر، جی.، و سندلر AM. (1998). اشیاء داخلی بازبینی شدند. لندن: کارناک.
Vaillant، G. (1992). خاستگاه های تاریخی و پتانسیل آینده مفهوم مکانیزم دفاع زیگموند فروید. بین المللی کشیش روانی آنال.، (19):35-50.
دکتر کتی بوگلیاتو
روانپزشک کودک، تحلیلگر آموزشی انجمن روانکاوی بلژیک
مشاور در خدمات کمک پزشکی بیمارستان Chirec، بروکسل، بلژیک.
بازگشت به وبلاگ ذهن کودکان در خط آتش