آنتونیو کورل MD (23 مه 1935 - 14 ژوئیه 2022)

دکتر A. Corel یک روانکاو در بخش خصوصی در پاریس و یکی از اعضای انجمن های پاریس (SPP) و آرژانتین (APA) بود. او بر اثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت. او قبل از تبدیل شدن به یک تحلیلگر، یک پزشک و محقق پزشکی بسیار مشهور و بسیار محترم در آرژانتین بود.  

تحلیلگر او در آرژانتین ربکا گرینبرگ بود. در سال 1976 او با مقاله ای شگفت انگیز در مورد ساخت و ساز در آثار فروید در زمانی که این مفهوم به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گرفت یا به رسمیت شناخته نمی شد، روانکاو APA شد. در رویکرد او تاریخ در فرآیند روانکاوی ساخته می شود. پس از ترک آرژانتین و اقامت در پاریس، به عضویت SPP درآمد.  

آنتونیو کورل فردی بسیار متواضع بود، متفکری عمیق که بیشتر در پشت صحنه کار می کرد. او هرگز خودش را جلو نمی‌آورد، بلکه هر جا که لازم بود کمک می‌کرد و در چند مورد، حرفه‌اش را فدای خانواده‌اش کرده بود. هرکسی که می‌خواست او را بهتر بشناسد نیاز به کمی تلاش داشت، اما سپس با فردی بسیار حساس تماس گرفت که ظرافت اندیشه‌اش را نه تنها در روابط شخصی بلکه در کارهای فکری‌اش می‌توان احساس کرد، برای مثال در مقاله‌اش در سال 2013. "تحقیق روانکاوی"، جایی که او "زمینه، جایی که مفهوم "میدان" رشد کرد را توصیف کرد. در این مقاله او فضای فکری را که در آن مفهوم «زمینه روانکاوی» (Baranger's, 1961) توسعه یافت، توضیح داد.  

آنتونیو سال‌ها به‌عنوان منتقد سینما و بخشی از هیئت داوران فیلم معروف «مار دل پلاتا» فعال بود. او همچنین به «Diario la Prensa» کمک کرد، جایی که او مسئول کشف بسیاری از نویسندگان بود. او از منظر یک درک تحلیلی بسیار عمیق به فیلم‌ها نگاه کرد و در سال 2004، با نوشتن در IJP درباره تئو آنجلوپولوس، مردی علیه مرزها، گفت: «به نظر می‌رسد نوشته‌های سینمایی آنجلوپولوس با روش روانکاوانه ما همگرا شده است. ما همچنین قطعاتی را بازیابی می‌کنیم که لزوماً نابهنگام هستند، زیرا متعلق به زمان‌ها و فضاهای مختلف هستند و بنابراین می‌توانند تاریخچه بیمار را بازسازی کنند. او به الف، قهرمان فیلم اشاره کرد: «پایان شروع من خواهد بود. و بنابراین، برای ماست.» "آماده بودن برای شروع های جدید، با به دست آوردن نگاهی جدید" مانند شعار زندگی آنتونیو بود.  

او که بسیار مورد قدردانی همه قرار گرفت، سال‌ها در گروه‌های کاری EPF به‌عنوان مدیر گروه‌های گوش دادن به هایدی فایمبرگ فعالیت کرد. برای حدود 25 سال، او در "جلسات بالینی فرانسوی-انگلیسی" که توسط آن ماری سندلر و هایدی فایمبرگ ریاست مشترک داشتند، شرکت کرد. او بیش از 15 سال داور «ژورنال بین المللی» و «فصلنامه» بود. او مقالاتی را در کنگره‌های بین‌المللی مختلف ارائه کرد که شکسپیر را روان به زبان انگلیسی می‌خواند و روایت‌هایی از «آنجلوپولوس» و اورسون ولز در «شهروند عصا» ارائه می‌کرد. در فنلاند، کنگره ای برای او در مورد ساخت و ساز تشکیل شد.  

برای همسرش، هایدی فایمبرگ، دخترشان کلودینا کورل و همسرش لوران ماتیو، پسرشان ادواردو کورل و همسرش مارینا ایوانووا کورل، برای چهار نوه‌شان و برای کل جامعه تحلیلی، مرگ او یک خلأ درونی، ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر بر جای می‌گذارد.    

دیتر بورگین (انجمن روانکاوی سوئیس)