گذری به هند
لورنا پرتا

من معتقدم که به مردم یاد می دهم که فردی باشند و افراد دیگر را درک کنند.
- ای ام فورستر، گذری به هند

هر کسی که به دهلی سفر می کند، مطمئناً از شهر قدیمی دیدن کرده است.
هزارتوی باورنکردنی از خیابان‌ها که در آن صدها نفر، ریکشاها، گاری‌ها، صداها، رایحه‌ها، بوق‌های بی‌وقفه، همه با عجله با هم هجوم می‌آورند.
غرفه‌هایی که گوشت، پرندگان و سگ‌ها را در حال تقلا برای گرفتن لقمه‌های باقی‌مانده روی زمین هستند و قطعات خودرویی که بعید به نظر می‌رسد به عنوان جایگزین استفاده شوند. انبوهی از پارچه های رنگی پوشیده از گرد و غبار هزاره.
و سپس گاهی اوقات شتاب قطع می شود. به نظر می رسد همه چیز متوقف می شود و در یک درهم و برهم مسدود می شود که ظاهراً حل نشدنی و بی نظم است. اما با همان منطق نامفهوم، ناگهان همه چیز از نو شروع می شود. ترافیک از سر گرفته می شود، ریکشاها و افرادی که به نظر می رسد در مسیرهای دقیقی که قطع شده برمی گردند، و در هرج و مرج کامل حس را ردیابی می کنند. با نگاهی به کل، غیرممکن به نظر می رسد که بدانیم این انبوه مردم چگونه و به کجا هدایت می شوند. به نظر می رسد هر حرکتی تصادفی اتفاق می افتد یا از منطق وصف ناپذیری پیروی می کند. با این حال، تور دوباره بافته می‌شود، به نظر می‌رسد که قطعات به‌عنوان بدنی تکه تکه شده دوباره ترکیب می‌شوند، با وجود همه چیز، به یک ارگانیسم یکپارچه، حتی برای چند دقیقه، تبدیل می‌شوند. 
بی نظمی، هرج و مرج چگونه می تواند به نظمی دسترسی پیدا کند که بتواند آن را توصیف و سازماندهی کند؟ آیا این نیز می تواند به نوعی زندگی روانی را به طور کلی نشان دهد؟
و چگونه روانکاوی می تواند در این زمینه، یکی از بسیاری از زمینه های پیچیده فرهنگ و جامعه هند، حرکت کند؟

La پنجمین کنفرانس بین المللی روانکاوی در دانشگاه آمبدکار، تنها دانشگاهی که روانکاوی در آن موجود است، و در مرکز بین المللی هند، تحت نظارت سودیر کاکار، روانکاو و نویسنده، عضو IPA، که به شکل گیری بسیاری از تحلیلگران در هند کمک زیادی کرده است، برگزار شد. .
سازماندهی شده توسط مرکز روان درمانی و تحقیقات بالینی و دانشکده مطالعات انسانی دانشگاه امبدکار با همکاری فصل دهلی انجمن روانکاوی هند و روانکاوی هند، با هم جغرافیای روانکاوی. با پیگیری جلسات بین روانکاوان از کشورهای مختلف جهان، کنفرانس امسال برنامه ریزی کرد. نشست هند و ایتالیا با عنوان معنادار 
کاوش های روانکاوانه تاریکی در فرهنگ و درمانگاه. 
هدف کار کنفرانس کاوش در پویایی آن فرآیندهای روانی است که توسط رانش اروس به بیان خلاقیت انسان کمک می‌کند، اما همچنین تمام جنبه‌های خشونت، خشم، حسادت و ویرانگری را که نیروهای مبهم و نفی زندگی روانی باقی می‌مانند، انجام می‌دهد.
بررسی تجربیات مستقیم روانکاوان و رواندرمانگرانی که در موقعیت‌های اجتماعی بسیار دشوار کار می‌کنند، بسیار مهم و شدید بود که چگونه می‌توان تمرین روانکاوی را با سخت‌گیری، اشتیاق و توانایی هرگز کنار نرفت به چنین موقعیت‌های خاصی رساند. از ارجاعات نظری که اساس مدل روانکاوی هستند اما در واقع آنها را از طریق تعامل شجاعانه احیا می کنند.
دیدن بسیاری از تحلیلگران جوان که قادرند مداخله درمانی روانکاوی را به عنوان ابزاری اساسی و ضروری برای درک و تحول به کار ببرند، بسیار مهم بود.
روانکاوی در هند سنت باستانی دارد و ارائه های زیادی توسط روانکاوان و روانپزشکان برجسته انجام شد، از پروفسور آشوک ناگپال و پروفسور هانی اوبروی که سال ها تفکر و آموزش روانکاوی را در دانشگاه دهلی ترویج کردند، دکتر شیفا حق، استادیار و روان درمانگر در تحقیق در مورد خشونت اجتماعی، آشیس روی، درمانگر روانکاوی و هیئت علمی که از روانکاوی برای درگیر شدن با صمیمیت در زوج های مسلمان هندو استفاده کرد، به روانکاوان مهم مؤسسات روانکاوی هندی مختلف مانند جوما بساک، وینیتا کشتراپال، روانپزشک آنوراگ مراجعه می کند. و همچنین تعدادی دانشجو و روان درمانگر بسیار جوان که قبلاً به آنها اشاره کردم.
گروه هندی متمایز و متنوع بود و ذکر همه در اینجا غیرممکن است.
از جمله سخنرانان روانکاو آرژانتینی ماریانو هورنشتاین بود که یکی از ارکان جغرافیای روانکاوی است. گروه روانکاوان ایتالیایی متشکل از آندره آ بالداسارو، آلفردو لومباردوزی، لورنا پرتا و کوزیمو شینایا، تصویری جالب و چند کانونی از روانکاوی ایتالیایی ارائه کردند و با موفقیت گفتگوی بین تجربیات مختلف را آغاز کردند.
روانکاوی برای همه، شرق و غرب، همچنان یک «پرتوی از تاریکی شدید» است که نمی‌توانیم آن را رها کنیم تا فضایی بسازیم که در آن تنوع‌ها در کنار هم زندگی کنند.

برخی از مقالات کنفرانس که امیدوارم حداقل بخشی از کار انجام شده را تصدیق کنم، به زودی در صفحه وب قرار خواهد گرفت. جغرافیای روانکاوی.