نوجوانان در خط آتش: همه گیر و جنگ
همه گیر آمد و ذهن نوزاد، کودک و نوجوان را در خط آتش قرار داد. تلفات، مرگ‌ها، تروماها و روندهای سوگواری جدید، علاوه بر موارد موجود، تحمیل شد. و در حالی که این وضعیت وحشتناک رو به پایان است، شروع یک جنگ وحشتناک دوباره از طریق آسیب روحی و مرگ وحشتناک جدید به بشریت ضربه می زند. این شرایط فاجعه بار دستگاه روانی نوجوانان را تحت فشار شدید قرار داده است.
ما نباید فراموش کنیم که فرآیند عادی نوجوانان چالش برانگیز است، پر از تغییرات و سوالاتی است که طرح پیچیده ای را آشکار می کند و فرآیند بازسازی روانی قابل توجهی را به همراه دارد. نوجوان با احساس سرگردانی، درماندگی، رهاشدگی و پوچی مواجه می شود که هر چه میزان تشخص و تمایز حاصل از آن کمتر شود، بیشتر می شود. خوشبختانه، فرآیند نوجوانی همچنین شامل علاقه عمیق به کشف، رشد، توسعه و سرمایه گذاری در یک زمینه اجتماعی گسترده است. با میل شدید به تغییر و توانایی دوست داشتن و دوست داشته شدن.
متأسفانه رنج روحی شدید ناشی از بیماری همه گیر، برخی از دفاع های معمولی نوجوانان (انکار، قدرت مطلق، منطقی سازی و غیره) را تقویت کرد. برخی انکار واقعیت روانی و شناسایی های فرافکنی را توسعه دادند که منجر به اقدامات متوالی شد که در آن دفاع های شیدایی نقش مهمی داشت. افزایش رفتارهای نافرمانی و متجاوزانه در زمان های همه گیر مشاهده شد (نداشتن ماسک، رعایت نکردن قرنطینه، مهمانی های مخفیانه، رویدادهای مهم با قانون و افزایش مصرف مواد). همچنین، درد روانی، تنهایی و درماندگی در طول همه‌گیری منجر به یک ارتباط بیش از حد مجازی شد.
در نهایت، برخی از نوجوانان با احساس پوچی، ناامیدی و افسردگی که منجر به افزایش اپیزودهای آسیب به خود، افکار خودکشی و تلاش‌های خودکشی در طول همه‌گیری می‌شود، سیستم دفاعی خود را فروپاشیدند. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت [1]، در سال 2019 خودکشی چهارمین عامل مرگ و میر در گروه سنی 15 تا 19 سال در جهان بود. در ایالات متحده آمریکا، CDC [2] در میان نوجوانان 12 تا 17 ساله گزارش می‌دهد، میانگین تعداد بازدید هفتگی اورژانس برای اقدام‌های مشکوک به خودکشی در تابستان 22.3 2020 درصد و در زمستان 39.1 2021 درصد بیشتر از دوره‌های مشابه در سال 2019 بوده است. با افزایش بیشتر در بین زنان.
علوم اعصاب مدرن نشان می دهد که اضافه بار کمی یا کیفی بر روی دستگاه روانی بر ماتریس بیولوژیکی تأثیر می گذارد و به طور قابل توجهی با فرآیندهای توسعه و بازسازی شبکه های عصبی و نقشه ها تداخل دارد. به قول فروید، تأثیر بر شبکه بازنمایی ذهنی، ماتریس رمزگذاری روان. حداکثر بیان فرآیندهای بازسازی پلاستیک عصبی در سال های اول زندگی و در نوجوانی رخ می دهد. یک دلبستگی هماهنگ اولیه مادر و نوزاد، از طریق مکانیسم های اپی ژنتیکی، به ایجاد سنتز پروتئین های خاصی کمک می کند که در فرآیندهای تنظیم هیجانی در طول زندگی شرکت می کنند. در دوران نوجوانی، این پدیده بازسازی نوروپلاستیک شاید می‌تواند همبستگی جسمانی چیزی باشد که پیتر بلوس به‌عنوان یک فرآیند تاریخی‌سازی، بسط و بسط مجدد شبکه روانی به منظور انجام دومین فرآیند فردی‌سازی پیشنهاد کرد.
این دیدگاه میان رشته ای روشن می کند که تجربه ذهنی انسان را از جبر ژنتیکی رها می کند. دلبستگی ایمن بر تعادلی که با آن این فرآیندهای جسمی روانی ایجاد می‌شوند، بین توسعه شبکه روانی بازنمایی ذهنی و پدیده‌های نوروپلاستیک تأثیر می‌گذارد.
می‌توانیم از خود بپرسیم: این رویدادهای آسیب‌زا (همه‌گیری، پس از همه‌گیری و جنگ) چگونه در نقشه بازنمایی ذهنی/شبکه عصبی نوجوانان ثبت شده‌اند، ثبت شده‌اند و خواهند شد؟ بر اساس گزارش سازمان ملل، 42 تا 66 میلیون نفر دیگر در فقر شدید زندگی می کنند، علاوه بر 386 میلیون نفر که قبلاً در سال 2019 وجود داشت، که به افزایش شدید سوء استفاده فیزیکی/جنسی، آزار و اذیت اینترنتی، اعتیاد به مواد مخدر، خشونت و مشکلات شدید آموزشی کمک کرده است. با نقایص یادگیری در آزمون کودک و نوجوان مشاهده شد.
نوجوانان چگونه در درون خود با دنیای بیرونی که در چارچوب زمینه های همه گیر/پس از همه گیری/جنگ قرار دارد کنار می آیند؟ آیا آنها منابع نفس کافی در دنیایی دارند که علاوه بر این، شکوه غالب است؟ با فرآیندهای شناسایی، هویت زدایی و شناسایی مجدد چه اتفاقی خواهد افتاد؟ و گذر از یک آرمان من قادر مطلق به یک آرمان بالغ، منسجم و آرزومند ایگو؟ چه ایده آل های جدیدی در این نوجوانان ایجاد خواهد شد؟ برخی از پاسخ‌های احتمالی را می‌توان در روشی مشاهده کرد که بسیاری از آنها می‌پرسند چگونه جهان توسط بزرگسالان اداره می‌شود، بنابراین ایده‌آل‌های جدیدی ایجاد می‌کنند که آنها را قادر می‌سازد به یقین، هژمونی و/یا ریاکاری برخی بزرگسالان اعتراض کنند. گرتا تونبرگ الهام بخش اعتراضات به نفع حفاظت از محیط زیست است. اینفلوئنسرهای جوان از طریق شبکه های اجتماعی برای اهداف اجتماعی، بهداشتی یا محیطی الهام بخش جمع آوری کمک مالی در میان بزرگسالان هستند. نوجوانان با سیاستمدارانی روبرو می شوند که سعی می کنند آرای آنها را به دست آورند و آرمان های سیاسی را تا حدی تشویق می کنند که می تواند به تبعیض، بیگانه هراسی و تعصب تبدیل شود. بحران‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کنونی که با جنگ تشدید شده‌اند، بسیاری از کودکان، نوجوانان و خانواده‌هایشان را مجبور به مهاجرت می‌کند (به گفته آژانس پناهندگان سازمان ملل، بیش از چهار میلیون پناهنده جنگی اوکراینی) با آسیب‌های روانی بحرانی و غم و اندوه پیچیده. سوگواری و آسیب های از قبل وجود داشته توسط کسانی که به دلیل از دست دادن خشونت آمیز و آسیب زا و مرگ والدین و شخصیت های آشنا، حمایت های اولیه و گروه های اجتماعی، زبان و ریشه های فرهنگی و خانه ها در همه گیری و جنگ تشدید خواهد شد.
این موقعیت های آسیب زا فردی و جمعی ما را به تقویت ایده یک روانکاوی پیشگیرانه-فعال-تعاملی کودک و نوجوان سوق می دهد. یعنی نیاز کنونی روانکاوان به کار فعال در جامعه، به صورت میان رشته ای با پزشکان اطفال، معلمان و نهادهای فرهنگی، اجتماعی، حقوقی و دولتی. روانکاوی در خط آتش که تمام توان و منابع خود را در خدمت آسیب پذیرترین گروه جامعه است: نوزادان، کودکان و نوجوانان. آنها آینده ما هستند!
دکتر فرناندو ام. گومز
MD، متخصص اطفال، روانپزشک، روانکاو متخصص کودکان و نوجوانان
مدیر بخش کودکان و نوجوانان "آرمیندا آبراستوری" - انجمن روانکاوی آرژانتین - APA
رئیس مشترک COCAP - IPA برای آمریکای لاتین
عضو شورای مشورتی اداره سلامت روان دولت شهر بوئنوس آیرس
[1]
https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/suicide
[2] Yard E, Radhakrishnan L, Ballesteros MF, et al. بازدیدهای بخش اورژانس برای اقدام های مشکوک به خودکشی در میان افراد 12 تا 25 سال قبل و در طول همه گیری کووید-19 - ایالات متحده، ژانویه 2019 تا مه 2021. MMWR Mort Mortal Wkly Rep 2021؛ 70:888-894. DOI:
http://dx.doi.org/10.15585/mmwr.mm7024e1