پروفسور دکتر مد دکتر فیل هورست کیچله ، اولم
پس از یک بیماری طولانی و دردناک پروفسور دکتر. پزشکی. دکتر. فیل هورست کاچله در 28 ژوئن 2020 در محاصره خانواده اش درگذشت. با درگذشت او، روانکاوی بین المللی یکی از پیشگامان تحقیق در روانکاوی را از دست داد، یک روانکاو متعهد، خصمانه و شخصیتی خونگرم. او با اشتیاق فراوان از دیدگاه روانکاوی باز، خودانتقادی و مبتنی بر تجربی دفاع کرد، که از طریق تحقیقات دقیق و سخت، درهایی را به روی دنیای آکادمیک دانشگاه ها، کلینیک های روانپزشکی، پزشکی مبتنی بر شواهد، بدون غفلت از هنر و ادبیات باز می کند. او به یک دونده ماراتن برای تحقیقات تجربی در روانکاوی تبدیل شد. حتی به عنوان یک استاد جوان، در دهه 1980، هورست کچله کارگاه اولم را برای تحقیقات تجربی در روان درمانی تأسیس کرد که مورد استقبال و تحسین ملی و بین المللی قرار گرفت. بسیاری از گروه‌های پژوهشی روانکاوی پیشرو از سراسر جهان پروژه‌های خود را در فضای خلاقانه، خلاقانه و الهام‌بخش ساختمان تاریخی دانشگاه اولم ارائه کردند و با یکدیگر شبکه‌ای کردند. نقطه عطف دوم «Sonderforschungsbereich 129، فرآیندهای روان درمانی» بنیاد تحقیقات آلمان بود که شناخت زیادی را برای روانکاوی در دنیای علم به ارمغان آورد و از بسیاری از دانشمندان جوانی حمایت کرد که توانستند پایان نامه ها و مهارت های دکتری خود را در این چارچوب بنویسند. بنابراین، بسیاری از آنها، از جمله من (ماریان لوزینگر بوهلبر)، حرفه آکادمیک خود را مدیون هورست کاچله هستیم. او به‌عنوان خالق به اصطلاح «مدرسه روان‌درمانی اولم» و همچنین رئیس مرکز تحقیقات روان‌درمانی در اشتوتگارت (1988-2004)، پلی بین روانکاوی و جامعه بین‌المللی پژوهشگران روان‌درمانی ایجاد کرد و رئیس دانشگاه شد. انجمن تحقیقات روان درمانی در دهه 1990. هورست کاچله پس از تحصیل پزشکی در ماربورگ، لیدز (انگلستان) و مونیخ (1963-69)، دعوت هلموت توما را برای یک سمت علمی در گروه روان درمانی در دانشگاه اولم پذیرفت. او فعالیت های تحقیقاتی خود را با آموزش روانکاوی خود در موسسه روانکاوی اولم (1970-1975) ترکیب کرد. هلموت توما و هورست کاچله به یکی از پربارترین دو گروه پژوهشی روانکاوی تبدیل شدند. آنها با هم یک کتاب درسی سه جلدی برای روانکاوی نوشتند که از آن زمان به 23 زبان ترجمه شده است و اکنون یک کتاب کلاسیک در نظر گرفته می شود. این دو نویسنده در سال 2004 جایزه مری سیگورنی را برای این دستاورد دریافت کردند. هورست مشتاقانه متعهد به اشاعه روانکاوی بود، به ویژه در اروپای شرقی، جایی که او به عنوان یک معلم با سپاس فراوان مورد احترام است. در سال 1996 او استاد افتخاری دانشکده پزشکی روانکاوی دانشگاه سنت پترزبورگ شد. او به عنوان یکی از کارکنان برنامه آموزشی پژوهشی (RTP) انجمن بین المللی روانکاوی، سهم قابل توجهی در ارتقای بین المللی محققان جوان در روانکاوی داشته است. به ویژه در میان همکارانش در آمریکای جنوبی، او به عنوان پیام رسان تحقیقات روانکاوی مورد احترام است. با بسیاری از آنها، او از طریق لیست پستی اعضای RTP، بازبینی درهای باز یا پروژه های تحقیقاتی مشترک، به طور فشرده در حال تبادل نظر بود. با خوان پابلو خیمنز به عنوان پروفسور بازدیدکننده دائمی دانشگاه شیلی. بنابراین، هورست سازنده ترین محقق با تعداد زیادی از انتشارات بود، اما همچنین استاد بزرگی در شبکه های بین نسلی بود. او سخاوتمندانه، با فداکاری و اشتیاق منحصر به فرد، به معنای واقعی کلمه، دانش روانکاوانه و علمی خود را در سراسر جهان حمل کرد، و همیشه آماده درگیر شدن در مجادله و مناظره شدید و گام نهادن در سواحل جدید دانش بود.
هورست کاچله به عنوان روانکاو، محقق و دوست عزیز شکاف بزرگی را پشت سر می گذارد. او همیشه برایمان مثل شمعی بود که از دو طرفش می سوزد، شاید یکی از دلایلی بود که او در سن 76 سالگی ما را به این زودی ترک کرد. غم خود را با همسرش بیت، سه دخترش، نوه ها، برادرش، شریکیم. دوستان و همکاران دلمون براش تنگ میشه!
ماریان لوزینگر-بوهلبر و مارک سولمز